De avond en nacht van vrijdag 10 mei is er één die ik nooit meer zal vergeten. Op die avond werd een sterke activiteit van het noorderlicht voorspeld, maar wat er in die bewuste nacht plaatsvond, daar had vooraf niemand van durven dromen. In dit blog lees je mijn ervaringen tijdens deze bijzondere nacht en zie je wat voor mij de absolute kers op de taart was.

Het eerste moment dat ik ervan hoor dat het noorderlicht fors actief zou kunnen raken, is als ik die middag vanuit mijn werk thuis kom. Tussen het nieuws van nu.nl staat een bericht over de mogelijk sterke activiteit van de Aurora Borealis. Bij het openen van Instagram zie ik dat het al behoorlijk aan het 'buzzen' is, waarna ik verschillende websites, apps en mede fotografen raadpleeg om een beeld te vormen van de kansen die nacht. Gelijk is duidelijk dat de intensiteit vrij sterk zou worden, maar de wolken in mijn regio zouden het vrije zicht nog weleens kunnen gaan belemmeren...

Na wat twijfel omtrent de weersomstandigheden en de locatie, besluit ik mijn spullen klaar te zetten en de bewolking in de gaten te houden. De zonsondergang wordt wat afgeschermd door een dikke band van hoge bewolking aan de horizon, maar verder lijkt het goed op te klaren. Ik vertrek rond 21.30u richting Oostkapelle, in de hoop daar het natuurverschijnsel boven de lage duinen en de strandhuisjes te kunnen vastleggen. Wetende dat er in de buurt ook enkele golfbrekers zichtbaar zijn door de laagwaterstand, heb ik daar genoeg opties voor verschillende kijkrichtingen en composities. Ook de beperkte mate van lichtvervuiling in de directe omgeving pleit in het voordeel van deze locatie.

Eenmaal op het strand aangekomen ga ik op zoek naar een compositie in de lage duinen. Omdat ik het gebied goed ken, kan ik vrij snel positie kiezen, met zicht op het noorden. In afwachting van wat komen gaat, blijf ik maar pushmeldingen krijgen van mijn app (Aurora Alerts) vanwege de gunstige waarden van het noorderlicht, welke allen goed moeten samenvallen om dit fenomeen in ons landje zichtbaar te krijgen. Dit kon nog weleens wat gaan worden, maar wat dan precies? Op dat moment kan ik me daar nog geen voorstelling van maken.

De keren dat het noorderlicht actief is hier in Nederland, blijft het meestal bij een vage groene gloed aan de horizon, die vaak niet eens met het blote oog te zien is. Persoonlijk word ik daar niet zo enthousiast meer van, mede doordat ik in IJsland een ware show voorgeschoteld kreeg tijdens een reis met Dutch Photo Academy. Natuurlijk is het feit dat het híer te zien is bijzonder, maar op de foto vind ik het vaak toch maar wat magertjes.

Als ik echter op mijn eerste testfoto's in Oostkapelle een bijna beeldvullende rozerode gloed terugzie, ben ik dan ook blij verrast. Ik pas mijn positie wat aan, want de meeste activiteit lijkt in het noordwesten en noordoosten plaats te vinden. Naarmate de tijd vordert en het steeds donkerder wordt, komt ook de groene gloed aan de horizon beter doorzetten.

Mijn geboortedorp, mijn thuis. Misschien niet meer wat huis betreft, maar zeker nog ten dele gevoelsmatig. De kustlijn bij Zoutelande heeft de basis voor mijn liefde voor fotografie gelegd. Het is de reden waarom de kust mij het meest blijft trekken, ook in dit geval. Deze 'once in a lifetime' omstandigheden móet ik dan ook vastleggen boven het dorp, zodat er altijd een aandenken is aan het uitzonderlijks wat zich hier deze nacht heeft afgespeeld. Dat is mijn drijfveer als ik de auto uitstap, de duinovergang beklim en een plek opzoek die mooi overzicht over het dorp geeft. Gelukkig is het noorderlicht nog steeds actief en valt de plaatsing hiervan goed genoeg in de compositie. Op technisch vlak is het nog een uitdaging om het noorderlicht zelf goed helder te krijgen, zonder dat de lichten van het dorp compleet opblazen. Dit heb ik uiteindelijk opgelost door een bracket van verschillende belichtingen te maken. Zie hieronder het resultaat!